Szanowni Państwo
NOWA oficjalna strona internetowa Kampinoskiego Parku Narodowego została uruchomiona pod adresem:

 

https://kampn.gov.pl

 

Obecna strona będzie funkcjonować pod starym adresem, lecz nie będą pojawiać się na niej nowe informacje,
a obecnie na niej zawarte nie będą już aktualizowane.


 

Nową stronę wydano w ramach Projektu POIS.02.04.00-00-0001/15 „Promocja Parków Narodowych jako marki”
współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020

 

 

 

Piękno Puszczy Kampinoskiej już w początkach ubiegłego stulecia fascynowało przyrodników i badaczy, którzy dostrzegali potrzebę jej ochrony. Największe zasługi w dziele ochrony puszczy położyli Jadwiga i Roman Kobendzowie. W latach 30. ubiegłego wieku rozpoczęli oni usilne starania o objęcie puszczy ochroną w formie parku narodowego. Pierwszymi owocami wspólnych działań było utworzenie w 1936 r. rezerwatu "Granica", a rok później rezerwatu "Sieraków". Jednak główny cel ich dążeń w pełni ziścił się dopiero w 1959 r. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1959 r. został utworzony Kampinoski Park Narodowy w celu ochrony najlepiej w Europie zachowanych zespołów wydm śródlądowych, naturalnych zbiorowisk bagiennych i leśnych, bogatej fauny, a także wielu pamiątek polskiej historii i kultury.
Początkowo Park miał powierzchnię około 40 700 ha. Obecnie, po kilku korektach granic, jego powierzchnia wynosi 38 544,33 ha, z czego 72,40 ha zajmuje Ośrodek Hodowli Żubrów im prezydenta RP Ignacego Mościckiego w Smardzewicach k. Tomaszowa Mazowieckiego.

Aby zachować florę i faunę, różnorodność biocenoz i ich mozaikę oraz niepowtarzalne walory krajobrazu i bogactwo form geomorfologicznych, na terenie Parku stosuje się różne sposoby ochrony przyrody. Prawne fundamenty tej ochrony stanowią:

– ustawa z dnia 16 marca 2004 r o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. nr 92 poz. 880);
– rozporządzenie Rady Ministrów z 16 stycznia 1959 r. w sprawie utworzenia Kampinoskiego Parku Narodowego (DzU nr 17 z 1959 r., poz. 91);
– rozporządzenie Rady Ministrów z 25 września 1997 r. w sprawie Kampinoskiego Parku Narodowego (DzU nr 132 z 1977 r., poz. 876);
– plan ochrony Kampinoskiego Parku Narodowego.

Czytaj więcej...

Ochrona gatunkowa roślin zwierząt i grzybów jest formą ochrony przyrody, która ma na celu zapewnienie przetrwania i właściwego stanu ochrony dziko występujących na terenie kraju lub innych państw członkowskich Unii Europejskiej rzadkich, endemicznych, podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochroną na podstawie przepisów umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, gatunków roślin, zwierząt i grzybów oraz ich siedlisk i ostoi, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej.

W odniesieniu do objętych ochroną gatunkową zwierząt zabrania się:

1) umyślnego zabijania;
2) umyślnego okaleczania lub chwytania;
3) umyślnego niszczenia ich jaj lub form rozwojowych;
4) transportu;
5) chowu;
6) zbierania, pozyskiwania, przetrzymywania lub posiadania okazów gatunków;
7) niszczenia siedlisk lub ostoi, będących ich obszarem rozrodu, wychowu młodych, odpoczynku, migracji lub żerowania;
8) niszczenia, usuwania lub uszkadzania gniazd, mrowisk, nor, legowisk, żeremi, tam, tarlisk, zimowisk lub innych
schronień;
9) umyślnego uniemożliwiania dostępu do schronień;
10) zbywania, oferowania do sprzedaży, wymiany lub darowizny okazów gatunków;
11) wwożenia z zagranicy lub wywożenia poza granicę państwa okazów gatunków;
12) umyślnego przemieszczania z miejsc regularnego przebywania na inne miejsca;
13) umyślnego wprowadzania do środowiska przyrodniczego

W stosunku do roślin znajdujących się pod ochroną ścisłą (całkowitą) obowiązuje zakaz:
umyślnego niszczenia, zrywania, ścinania oraz pozyskiwania z naturalnych miejsc występowania, a także zakaz handlu, przenoszenia i wywożenia za granicę zarówno w stanie świeżym, jak i suszonym.

W przypadku roślin objętych ochroną częściową możliwe jest ich pozyskanie w określonych ilościach i miejscach, m.in. dla celów leczniczych i gospodarczych.
Organem nadającym status prawny ochrony gatunkowej jest minister środowiska.

Czytaj więcej...

Uznanie za pomnik przyrody jest jedną z form ochrony tworów przyrody żywej (np. sędziwych okazałych drzew i krzewów), bądź nieożywionej (np. źródeł, wodospadów, wywierzysk, skałek, jarów, głazów narzutowych, jaskiń) o szczególnej wartości naukowej, kulturowej, historyczno-pamiątkowej lub wyróżniających się od innych.

W Kampinoskim Parku Narodowym brak jest zarejestrowanych pomników przyrody nieożywionej ale w jego granicach i w bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się 1105 drzew -pomników przyrody (z tego na gruntach Parku 129 drzew pomnikowych) oraz 29 drzew kandydatów na pomniki przyrody.

Czytaj więcej...


Gospodarstwo Szkółkarskie Kampinoskiego Parku Narodowego w Julinku koło Leszna.

Prowadzimy sprzedaż sadzonek w doniczkach i z odkrytym systemem korzeniowym. Szczegóły w ofercie. Osoby zainteresowane prosimy o kontakt telefoniczny (tel. 508 187 317).

Na powierzchni 3,08 ha uprawiamy drzewa i krzewy rodzime z odkrytym systemem korzeniowym. Dotychczas hodowaliśmy 21 gatunków drzew i 16 gatunków krzewów.

 

 

 

Nasze cele:

Uprawa sadzonek drzew i krzewów na potrzeby zalesień, podsadzeń, powiększania stref ekotonowych

Uprawiamy sadzonki drzew i krzewów pochodzące przede wszystkim z rejonu Puszczy Kampinoskiej. Wyhodowane sadzonki służą do  zalesień gruntów ornych wykupionych od prywatnych właścicieli, do wykonania podsadzeń w celu eliminacji inwazyjnych gatunków obcego pochodzenia (czeremchy amerykańskiej, robinii akacjowej, klonu jesionolistnego), do powiększania stref ekotonowych. Z uwagi na brak zrębów w parku narodowym, preferowanie odnowienia naturalnego oraz zaniechanie zalesiania łąk i terenów podmokłych, zakres prac zalesieniowych jest niewielki i w ostatnim dziesięcioleciu na potrzeby własne przeznaczono w roku średnio 44 tys. sadzonek. Nadwyżki sadzonek (ok. 46 tys./rok – średnia z ostatniego dziesięciolecia) są sprzedawane. Jesteśmy producentem leśnego materiału rozmnożeniowego, zarejestrowanym w Biurze Nasiennictwa Leśnego pod numerem RD/0481/05.

 

Dwuletnie sadzonki tarniny Dwuletnie sadzonki trzmieliny zwyczajnej Sadzonki dębu szypułkowego

Dwuletnie sadzonki tarniny

Dwuletnie sadzonki
trzmieliny zwyczajnej

Sadzonki dębu szypułkowego

Oferowanie rodzimych gatunków drzew i krzewów do ogrodów i na działki prywatne

Zakładając ogród, warto rozważyć wybór gatunków rodzimych i zamiast obcych dla krajobrazu Mazowsza tuj posadzić dęby, kalinę, głóg czy graby. Rośliny te są przystosowane do naszego klimatu, a rozsiewane przez wiatr czy ptaki będą pożądanym gatunkiem na sąsiadujących z naszą działką terenach. Będą one pożyteczne dla nas, a jednocześnie dla owadów i ptaków żyjących w naszym otoczeniu. Szczególnie ważne jest, by wystrzegać się sadzenia gatunków inwazyjnych – czyli szybko rozprzestrzeniających się i zagrażających rodzimej roślinności, pochodzących z innych rejonów w świata, takich jak np. rdestowiec japoński, klon jesionolistny czy niecierpek gruczołowaty. Przykładowych inspiracji do założenia ogrodu przyjaznego przyrodzie można szukać w publikacjach przygotowanych przez Zaborski Park Krajobrazowy (link https://zaborskipark.pl/dobra-praktyka-ogrodnika-przyrodnika-2/). W centrach ogrodniczych można znaleźć szeroki wybór roślin ozdobnych, są to jednak przede wszystkim gatunki i odmiany obcego pochodzenia. Chcąc wypełnić tę lukę, oferujemy rodzime gatunki. 

 

Głóg jednoszyjkowy Klon polny Kalina koralowa

Głóg jednoszyjkowy

Klon polny

Kalina koralowa


Ochrona ex-situ gatunków rzadkich i chronionych

Dotychczas udało się zgromadzić następujące gatunki: orlik pospolity Aquilegia vulgaris, naparstnica zwyczajna Digitalis grandiflora, kosaciec syberyjski Iris sibirica, mieczyk dachówkowaty Gladiolus imbricatus, goździk piaskowy Dianthus superbus, szałwia łąkowa Salvia pratensis, zawilec wielkokwiatowy Anemone sylvestris, sasanka łąkowa Pulsatilla pratensis. Wyhodowane sadzonki pięciu gatunków (sasanka łąkowa, orlik pospolity, zawilec wielkokwiatowy, naparstnica zwyczajna, szałwia łąkowa) były wysadzane w Kampinoskim Parku Narodowym w latach 2001-2005 w ramach wzmocnienia lub odtworzenia rodzimych populacji.

Historia:

Gospodarstwo Szkółkarskie powstało w 1982 roku w celu zapewnienia sadzonek dla zalesień gruntów wykupowanych od prywatnych właścicieli. W latach 1982- 1991 rocznie zalesiano od 80 do 460 ha. W ciągu 20 pierwszych lat funkcjonowania szkółka wydawała rocznie średnio po 1 269 tys. sadzonek. Powierzchnia szkółki wynosiła wówczas 11,85 ha. Wieloletnim, do 2018 r., kierownikiem szkółki była pani Hanna Zacharczuk.

Kontakt:
ul. Polna 37, 05-084 Leszno
tel. kancelaria 22 725 81 36; tel. kom. 508 187 317, w godz. 7-15
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.
Kierownik szkółki Anna Otręba

 

Projekty
NFOŚiGW - logo Wojewódzkie Fundusze Ochrony Środowiska - logo
Wojewódzkie Fundusze Ochrony Środowiska
Projekty finansowane z Unii Europejskiej Lasy Państwowe - logo