Szanowni Państwo
NOWA oficjalna strona internetowa Kampinoskiego Parku Narodowego została uruchomiona pod adresem:

 

https://kampn.gov.pl

 

Obecna strona będzie funkcjonować pod starym adresem, lecz nie będą pojawiać się na niej nowe informacje,
a obecnie na niej zawarte nie będą już aktualizowane.


 

Nową stronę wydano w ramach Projektu POIS.02.04.00-00-0001/15 „Promocja Parków Narodowych jako marki”
współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020

 

 

logos.png 

Spis treści

Położenie i opis terenu

Zlewnia doświadczalna Kampinos (dawniej Pożary), położona jest w dorzeczu Łasicy - prawego dopływu Bzury w Kampinoskim Parku Narodowym wraz z otuliną. Obejmuje ona górną (źródłową) część dorzecza Kanału Olszowieckiego Północnego. Jest to zlewnia IV rzędu w dorzeczu Wisły. Obszar zlewni badawczej Kampinos po profil wodowskazowy w Józefowie wynosi 20,2 km2, z tego 7,01 km2 (30 %) stanowią obszary powierzchniowo bezodpływowe.

b_0_200_16777215_00___images_zmsp_2.1.jpg
Zlewnia doświadczalna Kampinos (d. Pożary) na tle podziału hydrograficznego Łasicy i Bzury

 

 

Zlewnia Kampinos wykorzystuje szerokie, zabagnione obniżenie wypełnione utworami organicznymi, które rozcina Kanał Olszowiecki Północny. Jest ono ograniczone od północy zwartym pasem wydm o wysokości względnej przekraczającej 10 m, a bezwzględnej około 80-90 m n.p.m., natomiast od zachodu niższymi, pojedynczymi wydmami, oddzielonymi licznymi zagłębieniami deflacyjnymi. Rzędne wysokościowe dna zagłębienia wahają się nieznacznie od 72,2 do 73,8 m n.p.m. Od południa i wschodu granicę stanowi krawędź Równiny Łowicko-Błońskiej o wysokości względnej dochodzącej do 8 m. Jest ona miejscami erozyjnie porozcinana oraz przykryta wydmami koło wsi Biała i Korfowe, a jej wysokości kształtują się od 75 do 103,7 m n.p.m. (wysokość maksymalna w zlewni - szczyt wydmy Biała Góra). Najniższy punkt stanowi profil hydrologiczny zamykający zlewnię, w którym średnie położenie zwierciadła wody Kanału Olszowieckiego w latach 1994-2004 wynosiło 71,7 m n.p.m. (zero wodowskazu znajduje się na wysokości 70,0 m n.p.m.) Deniwelacja w zlewni wynosi zatem około 32,0 m. Model cyfrowy terenu (DTM - ang. Digital Terrain Model) pozwolił na konstrukcję mapy spadków. Prawie 90% zlewni stanowią obszary o bardzo niewielkim spadku od 0° do 1°; są to przede wszystkim obniżenia deflacyjne oraz rozległe płaskodenne zagłębienie. Największe spadki charakteryzują stoki wydm w strefie wododziałowej oraz krawędź Równiny Łowicko-Błońskiej i mogą osiągać lokalnie nawet 24°. Cechą charakterystyczną rzeźby jest bardzo duża zmienność spadków na małych odcinkach, w obrębie drobnych form; obszary o wyższych spadkach sąsiadują z prawie płaskimi. Tego typu kontrasty są spowodowane bezpośrednim sąsiedztwem wałów wydmowych z rozległymi zatorfionymi zagłębieniami. Jest to przejaw bardzo ścisłego związku współczesnej rzeźby i litologii.

b_0_200_16777215_00___images_zmsp_2.2.jpg
Cyfrowy model terenu zlewni Kampinos (d. Pożary) wykonany na podstawie mapy topograficznej w skali 1:10000 w układzie 1965. Czerwona linia przedstawia zasięg zlewni topograficznej z obszarami bezodpływowymi włącznie.

 

Więcej zdjęć ...
Mapa spadków terenu w zlewni Kampinos (d. Pożary) wykonana na podstawie mapy topograficznej w skali 1:10000 w układzie 1965.

 

 

Projekty
NFOŚiGW - logo Wojewódzkie Fundusze Ochrony Środowiska - logo
Wojewódzkie Fundusze Ochrony Środowiska
Projekty finansowane z Unii Europejskiej Lasy Państwowe - logo